"Actief en Vitaal West Zeeuws Vlaanderenl"
Nostalgie
Ik weet nog dat 45 jaar geleden het ziekenhuis in Oostburg aan de Langestraat stond. Een hoog statig gebouw, waar we incidenteel handwerklessen van de Sint Bavo school kregen. Ik heb daar leren punniken, stel je voor; je raad het al het is nooit mijn favoriete hobby geworden. Er kwam nieuwbouw, het ziekenhuis ging weg. Ik weet nog heel goed dat ik als kind van 10 jaar elke vrijdagmiddag rond half zes langs door de achteringang van het Antonius ziekenhuis liep. Ik zocht mijn papa op en vroeg hem of hij al tijd had om mee naar huis te gaan. Het ziekenhuis was splinternieuw en ik vond het super spannend om door dat nieuwe gebouw te lopen. Mijn mama weet het nog als de dag van gisteren.
De Fractie
Onlangs was ik op weg naar de extra ingelaste fractievergadering. Op de agenda de nieuwe plannen voor wonen en zorg in de gemeente Sluis. Mijn doel is goed te luisteren naar de voor- en nadelen, zodat ik het ook goed aan mijn mama, 82 jaar, kan vertellen. Ze vraagt zich af ‘Waarom moet het allemaal? Hebben wij als inwoners ook inbreng?”’ Zij is voor mij, net als vele andere mensen rond me heen, een afspiegeling van onze gemeenschap. Ik waardeer haar ideeën zeer. Het begint te kriebelen, want ik weet er te weinig van. Gelukkig is er een informatieve fractievergadering. Dhr. Jeroen Koppert strateeg bij de gemeente Sluis en dhr. Johan de Feijter van Zorgzaam, nemen ons mee in hun plannen. Sjoerd, mijn man is mee om de noodzaak vanuit een medische kant te bekijken. Ik zit er niet middenin, zoals onze wethouder en onze fractie. Maar wel dichterbij dan alleen verhalen uit de pers. Ik heb de onderstaande dingen er uitgehaald:
Woningtekort
We hebben in onze gemeente een groot tekort aan woningen. Dat staat als een paal boven water. Zeker voor onze jonge mensen. We willen bouwen en lopen tegen grenzen aan. De integrale aanpak van wonen en zorg is een kans om uit een impasse te komen. Het is uniek qua samenwerking en toekomst-gerichtheid en wordt daarom ook door de onze Provincie Zeeland omarmt. Dat is mooi, die winst is er al! Er ligt nu een plan voor de toekomst voor de bouw van 850 woningen in onze gehele gemeente. Er is één nadeel; heel snel en NU starten met bouwen hangt aan stedenbouwkundig ontwerp, wat er nu nog niet is. De totale duur van alle plannen zal 10 jaar in beslag nemen. Daarnaast hebben we terreinen in onder meer Aardenburg, Breskens en Oostburg die al lange tijd braak liggen. Maar voor alles is een oplossing; kunnen we op de lege plaatsen ook tijdelijk bouwen in de vorm van (houten) TINY HOUSES? Met deze oplossing, doen we nu iets aan de nood, die we voelen voor de huisvesting van onze jonge mensen die hier willen blijven wonen. Voor de toekomst en leefbaarheid van de gemeente Sluis is het essentieel om deze groep leuke jonge mensen te behouden. Welke ontwikkelaar zou dat durven tegen een betaalbare prijs?
Onderwijs en kinderopvang
Uit onderzoek blijkt dat Finland het gelukkigste land van de wereld is. Een van de dingen waar Finland in opvalt is de wijze waarop ze kinderen en jongeren als meeste belangrijke spil in hun samenleving zien. Meer dan welk land dan ook is Finland bewust dat het creëren van kansen voor kinderen en jongeren, een hele grote toegevoegde waarde voor de toekomst van de samenleving betekent. En dat is bij ons natuurlijk niet anders. Als ik nadenk over de plannen voor de Campus zou dat mijn wens zijn. Een doorgaande lijn van 0 tot 18 waardoor we een ontschotting krijgen tussen primair en voortgezet onderwijs. Maar ook tussen opvang en onderwijs. Een concept waar op elke plek en elke tijd geleerd kan worden. Meer effectief, ervaringsgericht en experimenteel leren. Waar de wereld in de school gehaald wordt en de school de wereld in gaat. Ook digitaal. Want onderwijs staat voor de uitdaging om kinderen voor te bereiden op de toekomst. Om naast kennis en vaardigheden ook competenties aan te leren, die hun helpt om binnen onze complexe wereld te floreren. En als we dan samen voor de Campus kiezen, en dan heb ik het niet alleen over de nieuwbouw, dan gaan we er toch ook wel de mooiste opvang en het mooiste onderwijs van Nederland van maken?
Zorg voor ouderen
De Stelle is voor ons allen ‘een laatste plaats waar je kan komen’. Veel mensen hebben daar hun ouder of partner laten verplegen, omdat de thuissituatie niet meer ging. Maar de Stelle is uit het oogpunt van zorg sterk verouderd. Het is niet meer van deze tijd dat cliënten geen eigen toilet en douche hebben, maar dat met zijn vieren moeten delen. Om die reden zou het goed zijn voor de toekomst, om een besluit te nemen over nieuwbouw, die pas over 5 jaar is gerealiseerd. Zeker in een integrale aanpak als nu gepresenteerd.
Nadenken hoe we omgaan met personeelstekort in de zorg hoort wat mij betreft er ook bij. Als de afstand tussen bewoners die hulp krijgen van de thuiszorg te groot is, zitten de thuiszorg medewerkers net zo lang op de fiets, dan dat ze hulp kunnen verlenen. Dat is minder goed voor onze oudere mensen die zorg nodig hebben; het gaat immers af van de te bestede werktijd. Samenwerking tussen Thuiszorg en de Stelle lijkt me een prima idee.
Wanneer we spreken over de zorgwoningen zouden we misschien ook kunnen denken aan van jonge en oudere mensen naast elkaar. Natuurlijk blijft de medische zorg voor professionals. Maar even een praatje doen, een boodschap meenemen of een bordje eten of stukje taart brengen bij de buurman van 93 jaar? Het is zo simpel, maar o zo mooi! Als ik dit idee bij jonge en oudere mensen spiegel hoor ik enthousiasme. In politiek kan niet alles wat je denkt gerealiseerd worden. Dat snap ik wel. Maar we hebben het steeds over leefbaarheid, dat zit toch ook in lief zijn voor elkaar en voor elkaar zorge? Jong en Oud. Daar wordt toch iedereen gelukkig van?
De beste medische zorg
Het ziekenhuis in Oostburg is een mooie ingerichte faciliteit, zoals ik schreef is het voor mij nostalgie. Daarnaast is er in de afgelopen 50 jaar heel wat veranderd in de zorg. Waar je vroeger na een heupoperatie twee weken in het ziekenhuis bleef, kan je nu de volgende dag naar huis. Omdat blijkt dat je in zulke situaties thuis sneller geneest dan in het ziekenhuis. Dat maakt dat ziekenhuizen te groot zijn. Wat dan met Zorgzaam? We hebben een ziekenhuis voor 104.000 inwoners en in de zomer komen er 100.000 toeristen bij. Deze toeristen zijn niet allemaal ziek, ze vragen soms incidenteel en vaak spoedeisende hulp, waarbij het accent ligt op huisartsenposten en spoeddiensten. Het ziekenhuis heeft flink geïnvesteerd in het behoud van de locaties in Hulst en Oostburg.
We zijn blij met de basisvoorzieningen en willen die behouden! Want we zien in andere plaatsen in Nederland dat ziekenhuizen gesloten worden, in gebieden met meer inwoners dan Zeeuws-Vlaanderen. De nieuwbouw van het ziekenhuis wordt door Zorgzaam bekostigd. Daar gaan we als gemeente niet over. Als we het hebben over financiën is hier hetzelfde van toepassing als bij de gemeentelijke uitgaven. Dat is extern geld. Voor Zorgzaam geldt dat het behouden van de oude situatie op lange termijn meer kosten oplevert. En dat is niet wat we willen, we willen dat de dagelijkse inkomsten zo veel mogelijk ingezet kan worden voor basiszorg in de regio.
Daarnaast pleit ik voor goede, heel goede specialistische medische zorg. De samenwerking die ZorgSaam in dit project met partners aangaat, stemt mij positief, dat zegt iets over de cultuur binnen de organisatie. Een verdere medische samenwerking aangaan op top expertise, zodat patiënten met specifieke aandoeningen, supersnel doorverwezen worden naar die plek waar de meeste ervaring en expertise zit, is essentieel. Waarbij we ons kunnen specialiseren op preventieve gezondheidszorg, en bewuster en gezond leven. Want iedereen in Zeeuws-Vlaanderen zou toch in nabijheid goede medische basiszorg verdienen en -indien nodig- moeten kunnen rekenen op specialistische topzorg?
Het financiële plaatje
Ja, financieel, waar gaat het over? Wat ten eerste van belang is dat de gemeenteraad een beslissing heeft genomen het ontwikkelen van een Masterplan. Niet meer en niet minder. Het gaat een besluit over het uitwerken van de plannen, niet een besluit op de realisatie ervan. Als er in deze of de volgende fase dingen uitkomen die anders zijn dan verwacht (bijvoorbeeld grote kostenstijging), kunnen alle partijen besluiten niet door te gaan.
Wat ten tweede van belangrijk is dat we een goede vergelijking maken, om te kunnen beoordelen of investeren in de volgende fase, het maken van een plan, ook de moeite waard is. Daarmee is natuurlijk de vraag; is het realistisch, wat gaat het de gemeente meer kosten? Als we overgaan tot realisering van de plannen kan de gemeente uitgaan van een lage rente die voor 30 jaar vastgezet wordt. Het geld voor de nieuwbouw komt, net als bij het kopen van een huis, van de bank, het is extern geld. Voor de gemeenteraad is het van belang om dan te weten wat het per maand meer kost, want dat komt uit de exploitatie. Als we het niet doen zijn er voor de gemeenten ook de kosten van aanpassing en verduurzaming het gemeentehuis en het Zwincollege. Daar komen we niet onderuit. Spiegelend met de bouw van een huis, denk ik: “Dit is zeker de afweging waard!” Natuurlijk is het spannend en veel, maar we verklaren iedereen die een nieuw huis bouwt toch ook niet voor gek? Mooi, nu heb ik meer grip en overzicht op het financiële plaatje en weet, wat dat aangaat, waar het over het gaat.
Gezond en gelukkig leven
Het begint te kriebelen maar nu aan de ander kant. Ik voel er wel iets voor. Hoe gaaf zou het zijn om er echt iets moois van te maken? Om als gemeente Sluis te gaan voor de meest gezonde en gelukkige gemeente van Nederland? Door iets te doen aan de braakliggende terreinen? Prioriteit te geven aan huisvesting voor jonge mensen en binnen het plan in verschillende kernen samen 850 nieuwe woningen te bouwen. En misschien ook Tiny Houses kunnen bouwen? Door te zorgen dat de mensen waar we van houden, straks een plekje kunnen hebben in de Stelle en weten dat ze in een eigentijds omgeving goed verzorgd kunnen worden? Door plekjes te creëren waarin oudere mensen dichter in een kern kunnen wonen, omdat uit onderzoek blijkt dat je dan langer actief en vitaal blijft? Waar misschien een afwisseling gemaakt kan worden tussen jong en oud? Door nabij in de eigen omgeving een medische voorziening te hebben die snel en adequaat goede basisvoorzieningen levert en supersnel doorverwijst als het nodig is? En bruisend innovatief onderwijs en goede opvang die kinderen voorbereiden op hun toekomst?
Ik heb meer grip en overzicht. Vanuit een nauwe samenwerking tussen wonen, zorg, opvang en onderwijs kunnen we slimmer en duurzamer organiseren. Noodzaak is wel om inwoners goed mee te nemen in de plannen. Daar heb ik wat aan, nu kan ik het aan mijn mama uitleggen. Wat zou ze ervan vinden?